دلم گرفته از آن روزهای بارانیست...

هوا شکنجه گر و سهم من پریشانیست

دلم گرفته و صد آه در گلو مانده

نصیب بغض دلم؛ از قضا؛ فراوانیست...

شبیه چشم تو ام؛ سرد و منجمد انگار

یکی میان نگاهت همیشه زندانیست

یکی میان نگاهت همیشه متهم است؛

شبیه آینه ای در ردای گریانیست

پرنده بودی و از بام ما گذر کردی

هر آنچه مانده همین اشکهای پنهانیست

خیال آمدنت قصه بود... می دانم

و قصد کوچ تو هر فصل، رو به ویرانیست

بهار می شود اردیبهشت می گذرد

هنوز یاد تو در حال عطر افشانیست...



شعر و نقش:
راشین گوهرشاهی