تقديم به شهيدان كه سبك بال پريدن

سر بند ابوالفضل علمدار سرش بود

پرواز خجالت زده در بال و پرش بود

از قافله جاماند – دو زانو لب سنگر

يك مشت پر ازبعد پريدن  اثرش بود

هر چند زمين خشك ترين جاي جهان است

صد قافله باران يله در چشم ترش بود

در دست كمي نور براي شب حمله

خورشيد شفق بسته به شال كمرش بود

انگار كه سيبي به دونيمي شده باشد

او وارث بي چون و چراي پدرش بود

آن قدر سريع از بر ما  رفت كه حتي

سر سخت ترين باد زمين در به درش بود

مجتبي اصغري فرزقي – مشهد مقدس

وبلاگ: شعر نو پيراهني در باد

ايميل :www.mojtaba.asghary@yahoo.com