به نام روشنی*

بزرگ  مشرقی ! بخوان مرا به نام روشنی

که لحظه های شرقی ویقین وحیرت  منی

به دوردستی از صدای آفتاب می بری

به شکل ناب معجزه توماورای بودنی

تو طرح کامل بهار وشادی ومحبتی

ازعشق پرده های کشف را کنار می زنی  

برای خواندن جهان تو برترین تغزلی  

ترانه ی بلند سیب  قصه ی نچیدنی

برای پرکشیدنم به ناکجای دیگر است

که پیله های زخم را برای عشق می تنی

 توچون گلوی سرخ نی پرازجنون وجذبه ای

نمی ستایمت فقط به رنگ وهیات زنی

به جرعه ای یقین رهاترین پرنده می شوم

ومی رسم به دوردست قله های روشنی