منم مُرغی که نالان است
و در شب هایِ دلتنگی
 به هر سوئی پریشان است !
 
منم آن رازِ شب هائی
که از دستِ زمان سربسته می باشد
و در ایوانِ اربابم
خطوطِ چهره ی زردم
برایِ سال ها ، گویایِ دردی نابسامان است ؛
و در هر گامِ افتاده
زمین را در مناجاتی
به رسمِ حُرمتِ عشقی
برای دخترِ خورشید می خواهم !


م جعفری