سلام
قافیه و ردیف جواب نداده است. مصرع های اول اغلب صمیمی و خوبند اما مصرع های دوم ضعیفند و قافیه و ردیف تصنعی شده است.مضاف بر اینکه معناهای درستی هم ندارند.
مثلا: "اطفار دستم می دهد" اطفار خیلی عامیانه است و منظورتان اطوار است. (مثل این است که کسی در غزل به جای دیوار بنویسد دیفال!) در هر حال گنگ است و قافیه در ترکیب با ردیف، جواب نداده است.
یا: سجده شک دار دستم می دهد (؟) سجده شک دار یعنی چه؟
حس و حال تکیه بر دیوار دستم می دهد(؟)
مصرع های دوم را که ضعیفند مقایسه کنید با این مصرع های روان و خوب:
خواستم جوری فراموشت کنم اما نشد
یا: شعر می گویم همین که از تو پلک می پرد

*
نکته بعدی:
در ابتدای غزلتان مطلعی از خانم طهرانی درج کرده اید که نیازی بدان نبود. شما به استفبال غزل ایشان نرفته اید، چون هم ردیف تان با ردیف غزل ایشان تفاوت دارد و هم قافیه تان
مضاف بر اینکه غزل خانم طهرانی از نظر قافیه، غلطهای فاحشی دارد.سادگی مان را با کودکی مان و دیگریمان قافیه کرده است.
*
البته بنده هم در همین وزن و قافیه غزلی درم و در همین سایت درج کرده ام با مطلع:
با نگاهش ساغری سرشار دستم می دهد
چشم مستش باز دارد کار دستم می دهد

http://www.irafta.com/showtext.aspx?id=22433

درود
اطفار دستم می دهد یا اطوار دستم می دهد؟

عشق تو بین دوراهی بمانم یا که نه// حس و حال سجده ی شک دار دستم می دهد/

احسنت

به نظرم در مصراع سوم یک / نه / حذف بشه هم ایراد وزنی نداره و با تمانینه خونده میشه

نه ، نه، نه نه نبایددست عشقم رو شود /

احسنت بسیار زیباست

درودهاااااااا🍀🍀🍀🍀