اين شوركه برمنبري ازنيزه بلنداست

يك قطعه ي منظومه ي هفتادودوبنداست

ازسمت عراق آمده اندآينه پوشان

ني نامه ي شان شعله درآفاق فكنده است

پيچيده به دروازه ي شام ست وازآنجا

تاجاده ي كشميروبخارا وخجنداست

شن ريخته برطره ي گل هاي شهيدي

دردشت،وزش هاي گلابست وسپنداست

ديواركليساوشب وماه به نيزه!

راهب به خودش آمدوحس كردپرنده است

حس كرده كه بالاي صليب ست مسيحا

پلكي زده واشهدازآن ديربلنداست!

شرح شب قدرست ورق هاي محرم

اين شعشعه ي خوني ماه شب چنداست؟!

اين كشته كه بردشت،ذبيح ست ببينيد

مصلوب به گودال،مسيح ست ببينيد

اين شعشعه ي سرخ كه ازشام مي آيد

ازحنجره اي تشنه به هرگام مي آيد

لب تشنه ام اي حلقه ي مستان عطش نوش!

كي ساقي بي دست گل اندام مي آيد؟!

مي چرخم ازاين شوربني هاشمي عشق

اين ماه جوان كيست كه باجام مي آيد؟!

مي چرخم وپي درپي ازين هوهووهي هي

ازماذنه ي نيزه ام الهام مي آيد

شش گوشه ي چشمم به فرات ست كه دستي

بادستخط لاله به پيغام مي آيد!

اي تعزيه خوان حنجره ات كرب وبلايي

وقت ست مراپرده ي ديگربگشايي

اين نامه ي خونين جگران ست ببينيد

ازقافله اي جامه دران ست ببينيد!

اي يثربيان!ولوله ي صبح قيامت

يامحشري ازنوحه گران ست ببينيد!

ازجاده سفرنامه ي خونرنگ بخوانيد

اين مجلس شوريده سران ست ببينيد!

گهواره ي خالي كه تكان خوردبه محمل

جان پاره اي ازعشق درآن ست ببينيد!

دنباله ي اين قافله برشام به نيزه

هفتادودوچشم نگران ست ببينيد!

آوازبشيرست هلااهل مدينه!

درتعزيت همسفران ست ببينيد!

اين پيك امام ست بشيرست بياييد

درمعركه هرچندكه ديرست بياييد!



وقت ست ازين سمت سفرهابه خرابه

ازجاده اي آشفته گذرها به خرابه

باپاي پرازتاول ازآداب سلوك ست!

باچشم تروخون جگرهابه خرابه!

بي وقفه بچرخيدكه هنگام طواف ست

باتلبيه ي گردش سرهابه خرابه!

برمقتلي ازبرگ گل لاله بياييد

ازياس سه ساله ست خبرهابه خرابه!

اين باغچه ي گمشده ي كيست ؟بپرسيد

اين رايحه ي شام وسحرهابه خرابه!

ازنيمه شب وگريه ي بي تاب رقيه

زان واقعه خم گشت كمرهابه خرابه!

آن شب شب پرپرزدنش دست به پهلو

جبريل امين ريخته پرهابه خرابه!

اين پرده برافتادهياهوست ببينيد!

ها!زلزله اي راكه درآن سوست ببينيد!

ياللعجب اين غلغله ازمسجدشام است

ياللعجب آنجاسرخورشيدبه بام است

زنجيربه گردن كسي آنجاست به منبر

درسلسله اش فلسفه ي خون قيام است

اي شوربه پاكرده به آهنگ حجازي

بركنگره ي قصر،گسل هاي مدام است

"تاگنج غمت دردل ويرانه مقيم ست

همواره مراكوي خرابات مقام است"

ازكرب وبلاباخودت آوردي توفان

درهرورق مقتلت آتش به خيام است

آفاق به تسخيرصداي تووزينب

درخطبه ي تان يكسره نورست وپيام ست

لب تشنه ام اين دشت فقط حرمله دارد

حيرت زده ي باديه ام،راه كدام است؟!

اي خون خدامنتشرازبانگ رهاتان

ماوعطش جرعه اي ازكرب وبلاتان!.