مکتب اسلام « مکتب احیاء» است و احیاء چیزی نیست جز زنده کردن «دم خدایی» در وجود انسان. «احیاء باعث احساس عزت و کرامت، پشتوانه­ی ماندن  شعله­ی حیات در وجود انسان­ها می­شود. همین است که وقتی «طاغوت» می­خواهد برجامعه­ی بشری مسلط شود، نخست عزت و کرامت آنان را می­شکند و آنان را بی­مایه و بی­شخصیت می­سازد تا چشم بسته و بی­اختیار و بدون اراده از او اطاعت کنند.» (انصاری،۱۳۸۹ :14)

اما آیا روش امام حسین (ع) برای رویارویی با کفر برای برقراری عزت اسلامی، نوعی پیروزی بود یا شکست؟ «سید قطب می­گوید: با معیار کوچک، شکست بود؛ اما از دیدگاه حقیقت خالص و با معیار بزرگ، پیروزی بود؛ زیرا که: «هیچ شهیدی روی زمینی که انسان­ها را پر از عشق و شعور کند و قلب­ها را به سوی او جذب[...]، و غیرت انسان­ها را برانگیزد مانند حسین – رضوان الله علیه – نیست. مردم مسمان، هم شیعه و هم غیر شیعه بلکه خیلی از غیر مسلمانان، در این احساس مشترکند.» (انصاری،۱۳۸۹ :15)

شاعری عراقی به نام «محمد مَهدی جواهری» از شاعران قرن بیستم، کسی است که « جوانی­اش را در نجف اشرف گذراند ولی به عللی از نجف و فرهنگ نجف روی گرداند و جزو روشنفکران چپ­گرا گردید. او قصیده­ی معروفی درباره­ی امام حسین علیه السلام دارد که چند بیت آن با طلا روی در قبله­ی حرم ابی عبدالله (ع) نوشته شده است. او در باره­ی این قصیده می­گوید:

«من که به همه چیز شک کردم، به گفته­های روایت کنندگان حادثه­ی عاشورا نیز شک کردم، سپس به جزئیات تأثیر­گذاری عاشورا در بیداری مردم پرداختم و چنین یافتم که هیچ چهره­ای زیباتر و با شکوه­تر و با هیبت­تر از حسین علیه السلام نیست.

به امام حسین علیه السلام خطاب نمودم که تو سیاهی فکرم را روشن کردی و کجی­های وجودم را راست گرداندی. در حین سرودن قصیده چنین احساس کردم که دستی سرخ و انگشتی بریده از ورای ضریح بیرون آمده و مردم را و جان­های حقیر و کوچک و وحشت­زده­ی انسان­ها را به حریم امن و تکامل خواه سوق می­دهد و این قصیده را سرودم.» (انصاری،۱۳۸۹: 15)  

***

منبع:

انصاری،نرگس(۱۳۸۹)، عاشورا در آیینۀ شعر معاصر(بررسی و تحلیل شعرهای عاشورایی و عربی)،چاپ اول، مجتمع فرهنگی عاشورا، تهران.