((  قنداقه ی خونین ))    ( نوحه )   

از عطش گر چه کباب است به شدت جگرم

دیگـر از تـیـره دلان  آب نـخـواهـم پـدرم

قصـه ی تشنگـیـم را  بـه کسی بـاز مگــو

 که درین لحظه بـه دیـدار ِ خـدا تشنـه تـرم 

آب را  ،  حـرمـلـه بـا تـیـر فـرستـاد مگـر

بـه گلـویم  بنگـر بـیـن کـه چه آمـد به سرم

ذبـح کـردنـد مـرا  تشنـه  روی دست پـدر

عشق جاریست  ولی درتن ِ بی بال و پرم

جـدّه ام فـاطمـه آغـوش گشودست کـه مـن

از بـرایـش خـبـر  ِ کشـتـن ِ  اکبـر بـبـرم

گشت قربـانـی عشق تـو دل کـوچک مـن

گل ِ پرپر شـده ای بـر سر ِ دست  ِپـدرم

مـادرم تـاب نـدارد ،  بـه خـدا داغ  ِ مـرا

بـبـرم خـیـمـه که یک بار بـه رویش نگرم

چشم بـر دار ز قـنـداقـه ی خـونـیـن و ببین

کـه ملایک شده در عـرش خـدا مـنـتـظـرم

                    محمد روحانی ( نجوا کاشانی )