وظهـــر بود وتوبودی وآفـــــــتابی سرخ

لب توبودوعطـــش بودوالتـــــهابی سرخ

میان آن همـــه بیدادگــــــر نبود کســـــی

که سردهد به ندای خوشت جوابی سرخ

بــرای آنکه رسانــی به ماپیامی ســـــبز

به عشــــق پای نهادی تودررکابی سرخ

توآن ستاره ی نابی که گاه هجمه ی شب

گذشــتی از سـر دنیا چنان شهابی سرخ

ایا همیشه به تاریخ عاشـــــــقان جاویـــد

به خون نوشته ای ازعاشقی کتابی سرخ

به روی نی سر سبزت امان نداد به ظلم

گشــــودلب به سخـــن،کرد انقلابی سرخ

اگر چه روز ولی غیر حجم تیره ی ابر

نبود جـــــزتودرآن ظهـــــر،آفتابی سرخ