ساده می گیرم ولی عشقت پر از دشواری است
سرنوشت با تو بودن اشک و آه  و زاری است

دوست دارم یک شبی از خاطرت عاری شوم
دست در دست صبا در روح شب جاری شوم 

صحبت از یک عمر درگیری و آشوب و فناست
رسم تو از رسم مهر ومعرفت اینک جداست 

یک زمان من مست در کویت پریشان بوده ام 
عاشقی سرگشته مجنونی غزل خوان بوده ام 

حال رسواتر ز بدنامان این دهر پلید 
دشنه ی تنهایی از حلقم زبانم را برید

هی بزن سیلی به اندامم تباهم کن که من
دود خواهم شد نباشم در زمین ای اهرمن

یوسف کنعان من دیگر نیا در کلبه ام
با هزاران گرگ بدخو من کنون هم سفره ام 

آنقَدَراز خشم تو نیزه درونم خفته است
شادی روح مرا اشک مصیبت شسته است

از دلم رفتی برو دیگر نیا ظاهر فریب
از تو اندوه و فغان و خشم شد بر من نصیب

 

(نیلوفر)