اين به معناي واقعي مرد، تنها بازمانده ي كساست كه به غریب ترین (آشنا ترین) نقطه ي زمين آمده است كه مي شود نسخه ي  سقيفه  و صفين را  يكجا پيچيد.او نقطه ی تلاقی محمد است و فاطمه و علي که در سرخ ترين و در عين حال نوراني ترين نقطه ي تاريخ ایستاده است.او ادامه ي  مجتباست و براي آنانكه صلح  حسن را درك نكرده اند، نوجواني از جنس شجاعت از بقيع  تا شهادتگاه با خود آورده است. او امروز در پايتخت هميشگي مردانگي و انسانيت خيمه مي زند تا در كمتر از ده روز ديگر، تفسير درست دين جدش را به كساني كه با ترديد به  حقيقت مي نگرند،براي هميشه در گودي قتلگاه ارائه كند. قتلگاه اشراق اشتياق حسین است.ولی با شهادت، این ماجرا تمام نمی شود.باید جسمی که آن روح الهی را تا عاشورا رسانده است برای ابلاغ تتمه ی پیام بر زمین بماند  باید بر آن اسب بتازند باید... باید برای سرودن این سوگنامه از فرزندش مدد گرفت و سرود:  اين صورت قدسي از اول " تريب" نبود کوفیان به خاك كينه "تريبش" كردند. "خضيب" نبود جاهلان ستمکار به جهل و جفا "خضيبش" كردند.و هنگامی که باور کردیم زمان و مکان در عاشورا و کربلا به اوج پایداری و شکوه می رسند باید با خون دل بر صفحه ی تاریخ بنگاریم: حسين تنها يك "سبط" نبود،حقيقتي بود كه براي احراز رتبه ي ممتاز توحيد، حقتعالي ، همه ی هفتاد و دو قربانی را از وي  " به قبول حسن"پذيرفت  تا در منای نینوا او را بر ابراهيم خلیل برتري دهد.دوباره محرم آمده است . غمي در دلها به تلاطم است.كسي علم مي بندد،كسي بيرق مي آويزد،كسي سينه مي زند، مي گريد يا مي گرياند تا شاید اين آتش اشتیاق شعله ورش سازد.اللهم ارزقني شفاعة الحسين يوم الورود.