سلام و عرض ادب جناب میرزائی عزیز و بزرگوار
غزل زیبای حضرتعالی کمی تحت تأثیر ردیف سخت آن قرار گرفته است و حیف شد که چنین شد.
برای مثال مصراع نخست جدا از رعایت وزن در دو صورت زیر فاقد مشکل دستوری خواهد شد:
کبوتران غریبیم «که» راهمان یکی است
یا
اگرچه جدا از همیم راهمان که یکی ست!

پیشنهاد می گردد که «که» را از ردیف حذف نموده تا اینگونه خوانده شود:
کبوترانِ غریبیم راهمان «یکی است»
در واقع هجاهای آخر از یِ کیست به یِ کِ یَست تغییر کند.
به نظر می رسد اینگونه به صواب نزدیک تر است.
عفو بفرمایید.

سلام بر استاد مسلّم/خواندم به مهر و آموختم
________________________________________
سپاسگزارم از محبت استاد نازنین

سلام
احسنت و درود بر شما جناب استاد رها
زیبا سروده اید
قلم تان هواره توانا
<>::::»»»»»::<>::::««««««::<>
وضو گرفتــــۀ اشکیم و رو به قبلـــــۀ عـــشـــــق
قسم به قامت تو قبله گاهمان که یکی است
_____________________________________
سپاسگزارم از محبت استاد نازنین