تقصیر خودم نیست، که از شعرِ تومستم

گیسویِ غزل ساده نیفتاد به دستم

  با ز آمده ای  ناز کنی  دل  به ربایی

نیرنگ زدی هر چه که مشکل به تو بستم

روح غزلی ،  بوی گلی ،  نغمه ی صبحی

 تو شعرتری  من نفسی  شعر پرستم

    تصویر دوتا چشم  به رسواییم افزود

  ترکیب لب و خنده کشید ه به شکستم

        تلمیح نگاه تو به کفرم زده  دامن

      اغراقِ تمامی  که پراز حاشیه هستم

      لذت نبردهیچ کس  از خشک دماغی

     طناز به  طنازیت   افسرده   نشستم

      فرهاد شدن  ذائقه بی هنران  نیست

       بیدل  نشوم تا  ز  هوس   دل نگسستم