هدف  تیر   بلا        چون    گلوی    اصغرشد

به  جنان   فاطمه   محزون و  علی   مضطرشد

گل   نشکفته ی    گلزار    ولایت        افسوس

بر  سر   دست   حسین بن علی      پر پر  شد

خاست   از   سینه  چو  غمناله ی  جبریل امین

محفل   قدس   عزاخانه ی           پیغمبر  شد

روشنان   فلکی   را  به  دل      آتش    افتاد

سینه ی   اهل   یقین    یکسره چون مجمرشد

شجر  طیبه ای     را  که  خدا        پروردش

شاخه   بشکست و  ز  بیداد خزان بی بر شد

نوحه گر چون که به آهنگ حزین گشت رباب

چنگی   پیر  فلک   بی  می   و بی ساغر شد

آه   ازآن دم که جگر گوشه ی   زهرای بتول

لب   عطشان   پسر  دید که  از خون تر  شد

بعد   جان باختن    کودک   ششماهه   حسین

کرد   باور   که  دگر  بی کس و بی یاورشد

«خوش عمل»قصه دگرکن که دل پیروجوان

سوخت  زان  ماتم  و زین  شرح عزا دیگرشد.