مکن با من چُنین ، ویرانه گشتم            ازت ببریده ام ، بیگانه گشتم 
به جان تو ، وجودم زخم گشته               من اینک درجهان دیوانه گشتم
رسیدم پا به پای حس خورشید               به دور نور او ، پروانه گشتم
کمی با نور مه ، خلوت نمودم                شنیدم درد او ، افسانه گشتم
ثریا داغ من را گریه می کرد                 شراب ناب هر پیمانه گشتم
دمی با رود جاری ناله کردم                  برای زخم گل دردانه گشتم
محبتهای باران را ندیدم                        تمام لوت را گلخانه گشتم
بیا اینجا ببین قایق غریب است               برای موج غم کاشانه گشتم
شبی با یاد تو تنها نشستم                     همان شب مطرب مستانه گشتم

(نیلوفر)