راز سر به مهر

آن راز سر به مهر، که گفتی به رود نیل

خواندی برآتشش ، که سوزانی ام برخلیل

در کوره راهِ غار، ابو بکــــــر هم شنید ؟

سری میان خالق و مخـلوق ، از این قبیل

در ابتدای شصـت و یک هجــری آسـمان

آماده ی نگـارش منظـــومه ای جـــــــلیل

با شرح ِشرحه شرحه گی ِ یکــه تازعشق

یا شـرح ِجان فشــــــــانی محبوب جبرئیل

بغـضی رسـید و باز، گلـوی مرا فشـرد

اشـکی دوید وچشم مرا شست و، شد دلیل

جویی پر آب و کودک ِعطشان و َمشک ِخشک

شیری که فخر عالم هسـتی است بی بدیل

پورِعلی است این ، که کند عزم علــــقمه

غرق ِخجالت است از او، روی سلســـبیل

مشکش ازآب پرشد وکامش هنوز خشک

باران تیر بر سـرش آمد ز صـــدر و ذیل

براسـب می زند هی و،هـیهات، زان خسـان...

دست وفا و جود و سخا ، می شودعلیل

دســتی که اهل معرفتش بوسه می دهند

در سایه سارِمَشــک نشسته است درسبیل

ای دسـت گیرِخیلِ زمین خوردگـــان ِفرش

دستم بگــــیر، پورِعلی ، جان من ، دخیل!

در حیرتم که بی صفتان ، چون چنین کنند؟

دون همتی است خاصــــیت مردم بخـیل

مصطفی معارف 5/9/90 تهران