مُرغی لبِ ساحل

با من سرودِ زندگی را خوب می خواند !


آری ، لبِ ساحل !


آنجا که آتشگونه ها را می ستاید شب

در من چکاوک ها سرآغازِ هزارآوازه یِ شهرند

در من چکاوک ها سرودِ عشق می خوانند !

چون برگ ریزان ، پشتِ ابر و بادِ سرگردان

با هر فُروغی ، لاله ها معیارِ ما هستند !


آنان ؛

وقتِ سلامِ خاک

وقتِ نسیمِ شعرِ یک ادراک

در انتظارِ روزهایِ بهتری از شهرِ خاموشان

چشمانِ باران را دوباره خیس می خواهند  !


من با تو هستم ای گلِ شب بو !

پروانه هایم را دوباره یک نگاهی کن ،

پروانه هایم را

پروانه هایِ نازنینم را !
 

 م جعفری