اگرعاشق شدن درد است ، درمانش مبارک نیست

   کسی  در شهر جزدیوانه ، دیوانش مبارک نیست

 من آن پروانه ام که حاصلش  ابریشم  ناب است

  بدون سوختن  پروانه  پایانش مبارک نیست

 اگر بی موج ، دریا می شود مرداب ، بی ماهی

 چرا صیاد عنوان کرد طوفانش  مبارک نیست ؟

  برای سوختن پایِ غزل،  آتش   مهیا کن 

 که اشک بی فروغِ عشق جریانش مبارک نیست

  بیا بردار از دوش دلم بار  امانت را

  اگرچه خوب ، هر چیزی فراوانش مبا رک نیست

   برای  لحظه های  سخت  فکر جان پناهی کن

    که  این ابرغضب آلود بارانش  مبارک نیست

     برای  خلق   می خوانیم آیات عذابش را

    بدون  مژدگانی شیخ ، قرآنش مبارک نیست