سلام. شعری خوب و خوش ساخت در سبک شعرای کلاسیک خواندم. با این حال خوانش دقیق بیت چهارم موجب نوعی تشویش معنوی است. از آنجا که بیت با خطاب به شب هجر آغاز میشود و که موصولی جمله نخست را به ادامه بیت پیوند زده، التفات از شب هجر به ممدوح به روشنی صورت نگرفته و باعث میشود که خواننده، شاعر را در آرزوی وصال همان شب هجران ببیند. البته با تغییر غرض جمله اول از خطاب به استفهام مشکل حل میشود:
این شام هجر کی سپری میشود که ما
در آرزوی صبح وصال تو سوختیم ....
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
*شاعر:
بیت به همان نحو موجود صحیح است و اشکالی ندارد.می گوید:
ای شب دوری و فراق! کی سپری می شوی و به پایان می رسی که ما در آرزوی بامداد نابودی تو سوختیم...

درودهااااا استاد گرامی
بسیار بسیار زیبا

ای غایب از نظر .....

درود استادنا/
اوج زیبائی را رقم زده اید
ماشاالله

ای شام هجرکی سپری می شوی که ما
در آرزوی صبح زوال تو سوختیم

ما را چو مرغکان هوس آب و دانه نیست
اما ز حسرت لب و خال تو سوختیم