خداوندا
با همه یِ وجود ، نعمتِ بُزرگِ بعثتِ را سپاس می گویم و ایستاده بر فرازِ قلّه هایِ صبحگاهان ، که بهاران را تداعی می کنند ، بر پیامبرِ رحمت و مهربانی ، خیر المرسلین ، حبیب الله العالمین ، طبیب قلوب مومنین ، رسول مهربانی و عزّت ، مبشّر آگاهی و حکمت  ، پرچم‌دار برابری و عدالت  ، و اُقیانوسِ عطوفت و رأفت ، اشرفِ اوصیا ، خاتم الانبیا و المرسلین حضرتِ محمد مصطفی "ص"  درود می فرستم ،
او که فرشتگانِ درگاهت ، وصفش را بر سیطره ها نوشته اند
و کبوتران سپید با آوازه یِ نامش به پرواز در آمده اند
و آسمان ها به شوقِ نگاهش متبسّم شده اند
و خیلِ همایونیِ بهترین هایِ هستی به تماشایش دل بسته اند
و فصل ها به برکتِ نامش بهاری گشته اند
و طایفه هایِ پریشان به احترامش ندایِ اتّحاد سر داده اند
و سرزمین هایِ خَموش به صدارتِ دعایش رونق گرفته اند
و روزگاران در انتظارِ کلامش سکوت کرده اند
و لاجوردی ترین کوه ها در برابرش سرِ تعظیم فرو آورده اند
و مشعل هایِ عبادت ، در سایه یِ لطفش همچنان فُروزان اند
و انوارِ رحمانی اش را همگان دیده اند
و بیماران بر لبِ ساحلِ مهرش شفا یافته اند
و غریبان به لطفِ جمالش آشنا گردیده اند
و منتظران از صلابتِ کلامش همگی سرخُوش اند
و عرصه هایِ شکّ و تردید از وجودش عینِ یقین اند
و پرندگانِ دُعاگویِ نگاهش بر بام ها پدیدارند
و ملائکه هایِ مُقرّب  بر گوشه ای از فرشِ سبز رنگش نشسته اند
و همگان به سیمایِ زیبا و دلنشین اش چشم دوخته اند ؛
و اکنون که به جمالِ بی مانندش ، گل هایِ صنوبر و یاس بر گِردش نشسته و نیلوفرانِ هزارغنچه از دیدنش شُکفته و چشمانِ اهالیِ آسمان با پیامش آراسته و باغِ  رنگین سبزه ها با سلامش زیبنده و بر همگان آیه هایِ عشق را خوانده و در سیره یِ خویش ، خوبی ها را به ارث گذاشته و زمان را بر مدارِ ارزش هایِ آشکار و پنهانش چرخانده ، تا نگارِ سماواتی اش همه را به فیضِ رساند و عطوفت و عشق و معرفت ، سرآمد هر قبیله ای شود ؛ مرا هم با عنایاتت و به الطافِ بیکرانت ببخشای و کمال را در من مُسجّل فرما ؛
و ای خدای متعال
خاضعانه به مرتبه و مقامِ بعثت ، تو را قسم می دهم که بهترین ها را برایم مقدّر فرما تا همواره به این نام مباهات کنم  و هستی را در نگاهش ببینم و در خوش ترین لحظات به پرواز درآیم