ردّ می شدم روزی

از کوچه هایِ آسمانِ آبیِ هفتم

آنجا که غیر از من یکی دیگر

دستش به بالا بود !

آنجا که گُلبرگِ شقایق ها

محوِ گُلی دیگر

در دامنِ زیبایِ مولا بود !

آنجا که دریاها

در چشمِ ماهی ها

یک ساحلِ آرام و پیدا بود !

آنجا که تفسیرِ نوایِ دل

در محضرِ خورشید

مهدِ روایت هایِ شیرین و فریبا بود !

آری !

دیدم هزاران محشر و آغوش

از کوچِ یک سبزینه یِ خاموش

تا خوب برگردم

سویِ زمینِ داغ تر از هر تبِ پُرجوش !

امّا

اینجا که جشنِ اختران برپاست

آن دلرباهایِ عظیم الشّأن

از خویشتن چیزی نمی گویند

تا در حریمِ خوشتر از معراج

 فرزانه وُ شاهانه برگردند !


م جعفری