سه راه شوملی
جان  قالب تن را تحمل کرد  تا   حله
دل رفته  بود و تن  تعلل  کرد  تا   حله
دشتی پر از گل دیده  در دریائی از اتش
تعبیر اتش را  تآمل  کرد   تا    حله
بوی گلاب و یاس ازهرذره بر می خواست
 دیوان دل را  پر تفآل  کرد  تا   حله
دلتنگ ان صحن و سرا و میل برگشتن
هر لحظه را غرق توسل  کرد  تا   حله
تاول به  تاول  دردها یش قاصدک  میشد
موکب به  موکب را  تحول کرد  تا  حله
بوی  حریم یار سوقات  سفر . پائیز-
ناگاه فروردین شد و گل  کرد تا   حله
قفل  قفسها  را به  اه سینه  وا  میکرد-
ان سرزمین را باغ و بلبل کرد تا   حله
از مثنوی رفت و برگشت  دلش فهمید
شاعر شد و میل  تغزل کرد  تا   حله
این جا و ان جا رد  پای  گرگها  را دید
  نذر قمر کرد  و توکل  کرد  تا   حله
نه اب و نه باد و نه خاک. انروز اتش را-
کردند  مآمور  و  تقبل  کرد  تا   حله
شن ریزه های شوملی  تن را  نمی دیدند
اسوده جان را از  تکفل  کرد  تا   حله
یک اربعین بعد ازغروب سرخ عاشورا
بین  نجف و کربلا  گل  کرد  در  حله.