به شکر ايزد و استاد از براي سجود نهاده سر به زمين همچو کلک و پرگارم
خاقاني
همیشه فکر می کنم که آنچه خدا به من داده لیاقتم بوده و تلاش بیشتر
به اذن او وضعیت را بهبود خواهد دهد. مهم این است که غضب آن
یگانه را بر نیفروزم. مهم این است که پشت هر نداری حکمتی است. مولانا
میفرماید:
چه دانم های بسیارست لیکن من نمی دانم که خوردم از دهانبندی در
آن دریا کفی افیون
خدایا به من کمک کن که قدرت راضی از تو بودن را بهتر بپرورانم و شکر
گزار کامل باشم حتی اگر از گرسنگی بمیرم.
مرد نکو صورت بي علم و شکر سوي حکيمان به حقيقت بت است
ناصرخسرو
آری آری، شکر می گویم
گاه گرمم می کنی، ای آتش هستی
شکر گویان دوست می دارم ترا، ای دوستی، ای مهر
دوست می دارم ترا، ای باده، ای مستی
شکر می گویم ترا، ای زندگی، ای اوج.
ای گرامیتر، گران تر موج.
(مرحوم مهدی اخوان ثالث)
و وقتی فلاکت دیگران را می بینیم به خود می گوئیم: آی راستی او بود،
من نبودم، افسوس برای او و شکر برای من.. و البته یک چند روز بگذرد
دوباره وضع عادی می شود و همه چیز فراموش می شود. نمیدانم، فقط
این را می دانم که فاصله سعادت و بدبختی ما تفکر ماست و متاسفانه
همیشه قضاوت ذهن ما وضعیت ما را از سعادت دور و به بدبختی نزدیک
می بیند، این است که بزرگان می گویند شکر گزار باشید:
از دست و زبان که برآید کز عهده شکرش به درآید.
(سعدی)
ای بار خـــــــــدای و کردگارم مــــن فضــل تو را سپاس دارم
زیـرا کــه بـه روزگــار پیـــــری جـــز شکر تو نیست غمگسارم
جز گفتن شعر زهد و طاعت صد شکر، تو را که نیست کارم
.
.
(ناصر خسرو)
و ما باید در این فرصتهای زندگی که حکمت خدا بر سعادت ماست قدر
بدانیم که فردا معلوم نیست، چرا که قهر آن معبود یگانه بر ناشکرگزاران
البته در این دنیای فانی نمود داشته است.
و البته به قول سهراب سپهری سطح توقعاتمان را از طبیعت باید معقول
بداریم تا شکر گذاری از یادمان نرود(البته این به معنای تلاش بیشتر برای
رسیدن به وضعیتهای بهتر نیست)
من به سیبی خوشنودم
و به بوئیدن یک بوته بابونه
من به یک آینه، یک بستگی پاک قناعت دارم
(سپهری)
مطلب بالا نوشته حقیر می باشد و هیچ منبع ندارد