بار الها مددی کن که به لب جان نرسد
ملک الموت به سروقت کس آسان نرسد
 
نکند پشت به ما خرمی فصل بهار
و به عریانی ما دست زمستان نرسد
 
رمق ارزانی ما کن که نباشیم دمغ
اگر از کشور چین خشتک تنبان نرسد
 
کیک انداز به تنبان سفیهان همه وقت
تا گزندی به بنی آدم از اینان نرسد
 
سعد  و نحسی که کند روی به ما گاه بگاه
نظرت باشد اگر این برسد آن نرسد
 
راه باز است ولی گردنه پر پیچ و خم است
پا به ترمز نرسد دست به فرمان نرسد
 
کوزه خالی اگر از آب شد و تشنه لبم
خون دل را بخورم تا که به شریان نرسد
 
قوز بالا قوز اگر هست فقط دربدری
شک نداریم که این درد به درمان نرسد
 
گر که  سلطان شکر عزم کند جزم به حزم
تا به قندان کسی قند فریمان نرسد
 
به بلائیش گرفتار کن ای رب کریم
تا به مقصود خودش تا ندهد جان نرسد