چرا باور نمي كردم حضور بي حضورت را

ميان آسمان ديدند – آن خط  عبورت را

صدايت قرن ها در آسمان باز ست چو خورشيد

رصد كردند بيداران نوراني مرورت را

شبيه آينه در انعكاس آب و باراني

هميشه دوست دارم تابش آن جنس جورت را

درختي سبز در بطن مني با شاخه هاي نور

و من هم دوست دارم چيدن محصول نورت را

گل نرگس سراغت را درون باغ پيگيرست

تكان ده دست خود را  و نمايان كن حضورت را

مجتبي اصغري فرزقي – مشهد