خوش ب حال خر که درعین خری
دارد از انسان صفات برتری
می خرد رنج بشر با کاه خشک
نیست در ذاتش دورنگی شر خری
می کشد هر بار سختی را ب دوش
کی نهد بارش بدوش دیگری؟
خار خشک وکاه و یونجه یا علف
هرچه باشد می خورد بی دلخوری
آ دمی را آدمیت گر نبود
کی توان همسنگ کردن با خری؟
گر نفهمد کس زبان آدمی
« عر عرونی عر عرانی عرعری»
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
درود بر شاعر عزیزو گرامی
دستمریزاد.