بنشسته روی دفترِ خود نقش می کشد

از خاطرات شوهرِ خود نقش می کشد

از جنگ، از جهاد وز اشغال سرزمین

از آن چه رفته بر سرِ خود نقش می کشد

نقشی ز تانک و توپِ عدو در میان شهر

در جاده نعشِ دادرِ خود نقش می کشد

تصویر کوه و دشت و بیابان و ابر و باد

دیو عجل  برابر خود،  نقش می کشد

از روز های تلخِ غریبی، عبور مرز

از ناله های مادرِ خود نقش می کشد

نقّاشِ درد با قلم اشک و رنگِ خون

از زخم های کشورِ خود نقش می کشد

سی سال غیر جنگ ندیدست راحتی

دنیا به سانِ چادرِ خود نقش می کشد