خانم سیمین دانشور، نویسنده و همسر جلال آل احمد

نیما به موسی صدر حسودی اش شد. موسی صدر خیلی خوش تیپ بود. حالا لیبی (قذافی) یا گمش كرده یا كشتدش، نمیدونم. غروب بود. موسی صدر اومد، در زد. اون یكی از زیباترین مردهای دنیا بود.چشمهای خاكستری، درشت، زیبا. لباس آخوندیش هم شیك، از این سینه كفتری ها. من در رو باز كردم. گفتم ببینم! شما امامی، پیغمبری! تو حق نداری اینقدر خوشگل باشی! خندید. گفت: جلال هست؟گفتم: آره، بیا تو. اومد تو. نیمام كه همیشه اینجا بود. دیگه من نرسیدم چایی به نیما بدم.نیما تو خاطراتش نوشته كه: سیمین محو جلال امام موسی صدر شد و چایی ما رو خودش نداد و منم چایی نخوردم. موسی صدر سه چهار روز اینجا موند. نیما خیلی حسودیش شد. نیما خیلی وسواسی بود.باید چایی رو خودم می‌ریختم. تفاله نداشته باشه. سرش هم اینقد خالی باشه. خودمم می‌دادم بهش.من محو جمال صدر شدم. خیلی زیبا بود. بعد سه چهار روز موند و بعد ما رفتیم قم. او رئیس نهضت امل در لبنان بود. سووشون رو او به عربی ترجمه كرد. آورده بود برامون. بعد ما رو به قم دعوت كرد كه دیگه بیرونی و اندرونی بود. ولی می‌دیدمش. شام و نهار اینا می دیدمش/

           (امام موسی صدر)

"شما امامی! پیغمبری !

حق نداری اینقدر خوشگل باشی"

بانو دانشور  شوخی می کند

اما تو حق های دیگری هم نداشتی

تو حق نداشتی آنقدر محبوب باشی

که جاذبه روز افزونت

مرزهای جهان اسلام را درنوردد

آنقدر بزرگ باشی

که معمر قذافی

حقارت شکوه کاذبش را لمس کند

تا کاسه کوچک صبرش لبریز شود و

دیوانگی هایش گل کند

و آن بشود که شد

تو حق نداشتی

عزیز تر از کسی باشی

که می خواست قهرمان جهان عرب باشد

پادشاه آفریقا و

سردار جهان اسلام

تو حق نداشتی

منادی رحمانیت اسلام باشی

وقتی سرهنگ

تروریسم کور را

تجویز فرموده بودند

و شاید قذافی هرگز نفهمید

که دهها سال است

 نوکر بی مواجب آنهایی شده است

که برای جنگ با آنها

رجز می خواند

و شاید هرگز باور نمی کرد

که سی سال بعد

آه شما و هزاران ستمدیده دیگر

دامنش را بگیرد

آنقدر که روزی برسد

 در تمام جهان

سوراخ موشی برای خزیدن

نداشته باشد