هر چند کـــــه خـــــود را به تجاهل زده بودی

از پنـــــجره بــــــــــر پیکــر ما زل زده بودی

بالید به خـــود سنبل تر چون کـــــه تو بر سر

از سنـــــبل تر خیـــــمه ی کاکـــــل زده بودی

چشمــــــت بـــــه بدلــکاری رندانه مرا کشت

دل دادم و تیــــــرم بـــــه تــبـــــادل زده بودی

شســــــت تـــــو بنازم کـــــه نظــیریش نباشد

آهـــــوی ختـــــن را تـــــو زکابــــل زده بودی

تردیـــــد  به رزمـــــایش ایمـــــــان زده پاتک

تک چـونکه تو بر بـــــزم تســــاهل زده بودی

گل از گل ما ناب شـــــکفتی بــــــه فـــــراست

دامـن چو به گلـــــبرگ گــــلایول زده بودی   

چون چشم تـو آیا دگـری سلســـــله جنباند؟   

چـــــون بر دل ما دســـــت چــپاول زده بودی

از نقطه ی کرنر تـــــو بـــه دروازه ی این دل

رنـــــدانه و بی غفلت مـــــا  گــــــل زده بودی

در خویش شکســـتم چه کنی سرزنشم ، خود

برهــــــم اگــــــرم نظـــــــم و تعادل زده بودی

در روی زمیـــــن چـــون تـــــو ندیـدیم تکاور

از جیــــــش عـــــدو پیـــش قراول زده بودی

بر دل اثـــــر از زخـــــم مگـــــر بـــود هویدا

گر مرهمـــــــش از روی تمـــــایل زده بودی

هابیل نمی خـــــواست مگـــر خیر و صلاحت

قابیل تــــو خـــــود را به تغــــــافل زده بودی