قــَــهـــــرَکَت افکنـــَــد اندر دلَکَـــم دلهُرَکی

افتـــــد از اخمَکِ تـــــو در دلَکَـــــم آتشَکی

رویکت پر نمـــــک آید به نظر، لعبتـــــکم

خنـــــده بر رویَکَـــــت آید اگــــر از قلقلکی

خالکی روی لبک هــات تو را کرده بزک

که نبـــــوده است تــو را حاجَتَکی بر بَزَکی

سرَکَـــــت را رویَکِ زانـُـــــویَکِ مــن بگذار

تا بگیـــــرد خوابَکَـــــت لحظه گـَکِ اندَکَکِی

رویَکــــی داده به من خُـــــویَکِ نیکویَکِ تو

پایَکَــــــم هســـــت بلندک زگلیمَـــک کَمَکی

غمَکَـــــت در دلَکَـــــم منـــزلَکی یافته است

قـــــدَکَم زین سبــــَـبَک یافتـــه اندک خَمَکی

کَسَکـــــی بیند اگـــــر حالَتَـــــکِ زارَکِ من

رَحمَکَش آید و گویـد که چه بیـــــچاره گکی

شکّرَک چون زده اینک لبَکَـت چون عسلَک

دلـــَـــکِ طفلـــــَکِ من بـاز کــــــند مِزمِزَکی

کَلَکِی لازِمَکَم بـــــود کـــــه رامَـــــک کنمت

رامَکَت شد خودَکَـــــم چون خودَکَت تو کَلَکِی

حِرزَکی نیـــست بَدَک بـــــهر تو آمـــــاده کنم

که گَـــــزَنـــــدَک نرسد هیـــــچ تو را زآفَتَکِی

گر تو را سویَکَم افتــاد فقـــــط یـــــک نظَرَک

قَـــــدَکِی می کشـــــم انــــــدازه گَکِ گـردَنَکی

طبعـــــَکِ شعـــــرَکِ من هـم بشـــــود بُلبُلَکِی

سَـــرَکِی گـــــر کشی از کُویَکِ مـن گهگـَهَکی