آفرین عبدالله جان آفرین / این کارت را پسندیدم بسیار عالی است . فقط چند مورد را تذکار می دهم
1- در مصرع دوم « عریان فنائیم » بوده که سهواً شاید « عریان فنایم » نوشته شده
2- « رخ زندان » استعاره ی خوبی نیست
3- در مصرع ششم « ذرات خدائیم » باید باشد باز هم شاید سهوالقلم باشد
4- در این مصرع هم به خاطر اختلاف زبانی که با هم داریم متوجه منظورت نشدم { حتّی...غضبی نگهت عریاندلِ گردون}
در عین حال مجددا عرض می کنم این غزل غزلی ناب است از عبدالله بیخود . برقرار باشید .

تشکر ازینکه مرا پسندید
بلی در بعضی جا در تایپ همیم جور آمده
منظور از بیت که پرسیده بودید
(یعنی حتی خشم آسمان باعث فراوانی زمین هست)
ساده تر :اگر بارش و آذرخش صورت در آسمان گیرد زمین را حاصل خیز میکند
یعنی فراوانی میخشد

با سلام جناب بی خود نسبت به کارهای قبلی تان خیلی روانتر و زیبا تر بود. فقط تکرار قافیه داشتید که اگر اصلاح شود بی نقص تر به نظر میرسد .
موفق باشید

تشکر دوست عزیز معارف
چون قافیه در غزل اگر تکرار بیایدعیبی نیست..!
در دیوان تمام شعرای فارسی زبان ها این قسم قافیه ها بار ها تکرار آمده هست
مثال درین غزل زیبای حضرت ابوالمعانی بیدل بنگرید



چون غنچه همان به‌که بدزدی نفس اینجا

تا نشکند فشاندن بالت قفس اینجا

از راه هوس چند دهی عرض محبت

مکتوب نبندند به بال مگس اینجا

خواهی‌که شود منزل مقصود مقامت

از آبلهٔ پای طلب‌کن جرس اینجا

آن به‌که ز دل محوکنی معنی بیداد

اظهار به خون می‌تپد از دادرس اینجا

بیهوده نباید چو شرر چشم‌گشودن

گرد عدم است آینهٔ پیش و پس اینجا

درکوی ضعیفی‌که تواند قدم افشرد

اینجاست‌که دارد دهن شعله خس اینجا

باگردش چشمت چه توان‌کرد، وگرنه

یکدل به دو عالم ندهد هیچکس اینجا

چون نقش قدم قافلهٔ ماست زمینگیر

باشد ره خوابیده صدای جرس اینجا

دل چون نتپد در قفس زخم که بی‌دوست

کار دم شمشیر نماید نفس اینجا

درکوچهٔ الفت دل صاف آینه‌دار است

غیرازنفس خویش چه‌گیرد عسس اینجا

سرمایهٔ ماهیچکسان عرض مثالی‌ست

ای آینه دیگر ننمایی هوس اینجا

بیدل نشود رام‌کسی طایر وصلش

تا از دل صد چاک نباشد قفس اینجا

تشکر

سلام جناب بیخود
آرزوی موفیقت بیشتر برایت دارم
یا حق

دورد بر دوست عزیزم
تشکر از حس تان

سلام آقا عبدالله
بسیار زیباست
زنده باشید