هاله هاله ماه را تا روی خاک افکنده اند

آسمان را پاره پاره در مغاک افکنده اند

کربلا در کربلا بنشسته در ماتم حسین

پیکر عباس ِ او را تا به خاک افکنده اند

طاقه طاقه پرنیان بال های جبرئیل

تا نرنجد شانه اش بر دشتِ پاک افکنده اند

واژه واژه شعرهای سرخ عاشورایی ام

خیمه خیمه غلغلِ روحی فداک افکنده اند

نیزه را تا در گلوی صبح صادق برده اند

بر گریبان سحر صدشعله چاک افکنده اند

کوچه کوچه باغ های سیب را سوزانده اند

آتشی در ریشه های سبز تاک افکنده اند

سکه سکه کاسبان مرگ با معیار عقل

عشق را در آتشستان هلاک افکنده اند

صورتک بندانِ پنهان پشت گورستان شب

خوشه خوشه تیرگی ها بر سِماک افکنده اند

شب پرستان شب شکاران* شب گریزان شب دلان

پرده بر آیینه های تابناک افکنده اند

* جغدسانان