دعوتِ ساز و سزا با لبِ نفرین دارد

 حال می بخشد اگرچه تبِ توهین دارد

 بی خبر ازعطشِ عشق  کجا می فهمد

عاشق آن است که جانمایه یِ تمکین دارد

  به  خدا وندِ بشارت دِه و ترساننده 

 جنگِ مهراست که او با منِ مسکین دارد

 نازنینم به نمازِ تو قسم می دانم

 ناز بانویِ دلم  دغدغه ی دین دارد

 چون شهاب ازدلِ شب، خنجرِخورشید گذشت

 صبحِ صادق همه جا صورتِ خونین دارد

 به تماشا یِ تو پیرِ  خرد ی  مجنون شد

  تلخ کامی ، همه جا شهرتِ شیرین دارد

 بهترآن است که عاشق نشود ، نازک دل

عاشقی عاقبتی مشکل و غمگین دارد

خود نمایی عبث و پوشش افکارخطاست

  نزد معشوقه که خود جام جهان بین دارد