به تماشا نمیشود
باانکه این دنیا فقط جای گذر شد
 چشمان مردم ازغم واندوه ترشد
درکشوری با دولت اسلامی خود
ظلم ازبلاد کفروطغیان بیشترشد
گوشت دم توپ زمان جنگ حالا
کوه صبور غرق درخون جگرشد
او رفت درراه خدا ودین وملت
 این جانفشانی بهر دولت پرثمرشد
با دردهای بی دوا وجیب خالی
سهمیه ی اوکاش واما واگرشد
جزدرد چیزدیگری پیشش نمانده
عمرش میان این همه  تبعیض سرشد
یک روزبیغم روزشاد وروز بی درد
درخانه ی انها نشد پیدا.  مگرشد
بیچاره فرزندی که چشمش مانده بردر
بیچاره ترمردی که یک نیمه پدر شد
باشعله هایک عمر سرکردی توای زن
اماصبوری جان به لب شد بی اثرشد
اتش بیندازد خدا برجان خلقی
که حق کشی دربین انها یک هنرشد
انهاکه پشت میکروفن ها نطق هاشان
برزخمهای کهنه مثل نیشترشد
انها که جیب ملت خود را زدند و
حق شما ارث پدرها بر پسرشد
اتش زدی ای زن توبربود ونبودت
چشمان مهدی{عج} ازغم این قصه ترشد.