سلام خروس بي محل دلم دوباره و دوباره به ياد شهيدان آتش افتاده است شهيداني كه نبايد و نشايد كه يادشان از خاطرمان رود. نبايد منتظر اربعينشان و سالگردشان بمانيم تا از آنها بگوييم، ازايثارشان، مظلوميتشان و همسران و مادران و فرزندان دلسوخته شان. خروس بي محل دلم ، امروز برايشان بانگ زد و دوباره بيدارم نمود و اينچنين زمزمه كردم:
داغ ترين فصل زمستان شدي
ماتم گريان خيابان شدي
سخت ترين قسمت يك فاجعه
چاك لب خشك بيابان شدي
داغ ترين فصل زمستان! سلام
آمده ام شام غريبان، سلام!
داغ دلم تازه به درد آمده
معركه ي آتش سوزان ! سلام
فكر تو از ياد خيابان نرفت
رفتنت از خاطر ياران نرفت
خانه به درد آمده از دوريت
كار دلم بي تو به سامان نرفت
كاش كه اين حادثه ها خواب بود
سوختن پنجره ها خواب بود
باز تو بودي و تو بودي و تو
زخم چنين حنجره ها خواب بود
حال من از ماتم تو خوب نيست
گريه براي غم تو خوب نيست
باز قرار است ببينم تو را؟!
دوري بيش و كم تو، خوب نيست
باز خيابان به خيابانِ عشق
اشك من و داغ شهيدان عشق
همچو خليل ، آتشتان سرد شد
سرد شد آتش چو گلستانِ عشق