می کنی ما را نگاه و گوش و چشمت با تو نیست

 خنده کردی گاه گاه و گوش و چشمت با تو نیست

 جسم تو با جمع و روحت درفضای  دیگرست

 هست همراهِ توماه وگوش و چشمت با تو نیست

 گرم رفتن هستی و هستی زهستی بی خبر

 می روی تا صبح راه وگوش وچشمت با تو نیست

  هرچه می خوانی نماز وهر چه می جوی ثواب

  غرق هستی در گناه و گوش و چشمت با تو نیست

 تویِ باغ  سیبی اما  ذوق تو بی اشتهاست

  گل درآغوش گیاه وگوش و چشمت با تو نیست

    آیه می خوانند و تومشغول  بازی کردنی

  گشته ای فریاد خواه وگوش وچشمت با تو نیست

 عاشقی، یا مست ،  یا خوابی تو ، یا دیوانه ای

  روزگارت شد تباه وگوش وچشمت با تو نیست