دسته بندی اشعار

آخرین اشعار

آخرین نقدها

غزل دوازده

غزل دوازده

ما همان کودکان دیروزیم ، قد کشیدیم بیشتر از پیش !
و همان سیب های سبزی که نرسیدیم بیشتر از پیش!
نوع بازیچه هایمان دارد فرق با آنچه بودمان دیروز
تا به بازیچه های نو برسیم  خود ندیدیم بیشتر از پیش !
غل و زنجیرهای مد بسته ست پایمان را، اگر چه میخواهیم 
باز می گشت نونهالی و ما می دویدیم  بیشتر از پیش!
در جهانی که می دمد هر کس آتش مرده ی اجاقش را 
آتش سرد خودفریبی را ما دمیدیم بیشتر از پیش !
کرم ،پروانه می شود ،وقتی پیله اش را رها کند ؛اما
ما فقط تار گوشه گیری را ،هی تنیدیم بیشتر از پیش !
وای ما را چه خوش خریداریم شادی بندگان دنیا را 
و رضای خدای هستی را نخریدیم بیشتر از پیش ! 
لحظه ای پنبه های شیطان را می شود در بیاوریم از گوش ؟!
تا نگوئیم حرف حق ای کاش می شنیدیم بیشتر از پیش ! 
می توانیم دسته گل ها را کمتر از این به آب بسپاریم ؟! 
تا نگوئیم از گلستان ها گل نچیدیم بیشتر از پیش ! 
از خدا نیست نا امید (امید ) ؛ گرچه مثل گذشته می گوید :
ما همان کودکان دیروزیم ،قد کشیدیم بیشتر از پیش ! 

سید فضل الله طباطبایی ندوشن (امید ) 
آبان ماه 1395 _ یزد 

---

---

   تاریخ ارسال  :   1395/10/2 در ساعت : 23:55:38   |  تعداد مشاهده این شعر :  727

---

---