سلام بانو
نمیدانم چگونه شروع کنم . غالب شعر هایتان باصطلاح تعریفی است ؛ و لی بنظر می رسد چندان دوست ندارید که حقیقت را بنویسیم و عریف کنیم . دو سه مصراع نخست را که خواندم توزین شعر به شدٌت بنظرم آشنا آمد ؛ ولی هرچه به مغزم فشار آوردم به جائی نرسیدم مگر به همین بوستان عرفان آسمانی .
این یکی از روانترین ها است با یک موسیقی دل انگیز و نسبتا" سرور آمیز که به ویژه هنر شاعر را در یک کنتراست شکل و محتوا نشان می دهد . زیباترین مظهر شعر شاید همین تطابق موسیقی با تصویر رؤیائی آن باشد ؛ در عین اینکه از نظر معنا در عین شیرینی چنان متین است که خواننده را خرامان و خرامانتر می سازد : تامل و تامل در تامل .
ازنظر تصویر :
زیباست ، زیباست ، زیباست ، زیبا....
بوستانی است از تشبیهات زیبای ادبیات فارسی و در عین حال به نوعی سمبلیسم غربی : باد پائیزی میان موی من پیچید و رفت .
من به چشم خود و به تعبیر و تفسیر خود « آفتاب از پشت ابر آمد « کمی تابید » و رفت » را نه تنها کنایه ای در حوزه عرفان بلکهکنایه ای بسیار زیرکانه می بینم .
مصراع پنجم سکته می خورد و نمیخورد . قضاوت با دوستان و به خصوص اساتید فنٌ ...
و امٌا اگر جای شما بودم سعی می کردم واژه ای مناسب تر به جای تنش در مصراع ششم بگذارم ....

+++

خیلی ممنونم از حسن نظرتون . پیروز باشید

دوباره سلام ، بانو
قبلآ در این سایت و سایتهای دیگرهم نوشته ام و باز هم می نویسم که ارزش یک شعر خوب زمانی بیشتر مشخص می شود که در یک جامعه ی باذوق ، شعر طلب و شعر شناس منتشر شده باشد ؛ و مخاطب یا هر خواننده ی دیگری آن را به تانی بخواند و در ک کند . درک کند که چنین سروده ای از نظر زیبائی و فرایند توصیف نه تنها یک شعر بلکه یک سناریو از فیلم مستند زیبائی های زندگی است . توصیفاتی بس زیبا ؛ بسیار زیبا .
در خصوص « تنش » هم یاد آوری می کنم از اینجا می گویند ناقد باید خود شاعر هم باشد که فقط ایراد نگیرد و اگر شاعر به وی گفت « گر تو بهتر می زنی بستان بزن » ! پیشنهاد یا پیشنهاداتی اصلاحی داشته باشد : شاید « آخرین برگ گلش را شاپرک بوئید و رفت » هم بد نباشد .
امیدوارم اسائه ادب تلقی نشود که پیشنهاد می دهم در مصراع هفتم :
« سوی » به جایِ « چشم »
همچنان که در مصراع نهم :
پوآن ویرگول پس از « بود » اوٌل
جای سرکار عالی بودم جای بیت های پنجم و ششم غزل را عوض می کردم تا فرایند بهتری داشته باشد و « کودکی هایم سراغم آمد » بلافاصله پس از « خاطرات آمد » آمده باشد .
طنز های اواخر غزل علاوه بر داشتن هارمونی لازم بر زیبائی غزل افزوده اند .
ببخشید ! افزون باد !