بارا ن  گرفت و شعر و غزل آفریده شد
حافظ رسید و شیخ اجل آفریده شد

یک لحظه آدم  و لب حوا نفس کشید
از هرم عطر هر دو عسل آفریده شد

لرزید قلب آدم و درسینه بذرعشق
در عمق  لایه  لایه گسل آفریده شد

چرخید  دور  حضرت حوا  شبیه نور
با چرخش  دوباره  زحل آفریده شد

 پیشانی غرورکسی ، ناکسی نمود
 زخم سیاه سخت دمل آفریده شد

بابا و مادرم  که به  تبعید آمدند
یک چشمه فاش، جنگ جمل آفریده شد

در ازدحام کوه کجی از بهانه ها
خروارهای تند بصل آفریده شد

وقتی خدای کعبه فراموش ذهن شد
از سنگ کعبه نعش هبل آفریده شد

گوشی نبود تا به  شنیدن وفا شود
خورشید رفت وحد اقل آفریده شد

علی اکبرمقدم

فریمان.مشهد مقدس