وقتی بهانه اوست ،نظر بی دلیل نیست
خلقت نشانه است، هنر بی دلیل نیست

گاهی تمام فلسفه ی عشق یک غم است
رفتن همیشه تلخ و سفر بی دلیل نیست

وقتی که بار آخرِ دیدار می شود
خیره شدن به چشم پسر بی دلیل نیست

دریا شبیهِ قطره ،به نوبت نشسته است
بی شک زدن به قلب ِخطر بی دلیل نیست

با هر کسی سرِ لقبی عهد بسته اند
سقای نی نواست "قمر" بی دلیل نیست

تاریخ در گذر ،همه را چال می کند
تسلیم ِکربلاست گذر بی دلیل نیست

مظلومیت شبیه بلا ار ث می رسد
"فزت برب کعبه "و در !بی دلیل نیست

ما مبتلای ِعشق حسینیم تا ابد
این شور باقی است و شرر بی دلیل نیست