تا چشم های تو به چشم ماه می افتد
تاریخ دنبال نگاهت راه می افتد

پشت سر تو نخل ها آواز می خوانند
آیینه ها از پاکی تو سخت حیران اند

کعبه دوباره روی تو آغوش واکرده ست
خود را میان قلب تو انگار جا کرده ست

از قبله می آیی و بی شک مقصدت عرش است
تو از نخستین روز خلقت مسندت عرش است

در وصف تو جز نقطه چین شعری ندارم من
عمری ست خاطر خواه شعر شهریارم من

دستی که خیبر را تماما کنده از جایش
آری پیمبر می برد آهسته بالایش

پیراهن تصنیف پوشیدند دیوان ها
آمد دوباره بهترین عید مسلمان ها

از کیسه هایت می برد کوفه غذایش را
با تو خدا گسترده تر کرده عطایش را

از عرش با جمع ملائک آمده جبریل
انداخته بر زیر پایت بال هایش را

دست تو بالا رفته و در آن شلوغی ها
خورشید پیدا کرده دیگر مقتدایش را

در آن میان احمد برای شیعیان تو
آرام بالا می برد دست دعایش را

بر روی دوش سبز و عرشی تو پیغمبر
با عشق می خواهد بیندازد عبایش را

چون گوش های کر در این صحرا فراوان است
بالا و بالا می برد احمد صدایش را

از اولش هم کوفیان پیمان شکن بودند
اهل عمل هرگز فقط اهل سخن بودند

تقویم چرخید و دوباره وقت مستی شد
وقت طلوع چهره ی خورشید هستی شد

عالم تماما بوده از اول فقیر عشق
تاریخ یکبار دگر شد هم مسیر عشق

آنانکه از حیدر جلو رفتند برگردند
دیگر رسیده وقت بیعت با امیر عشق

با عشق پیغمبر حکومت کرده بر دلها
در این حکومت بوده حیدر هم وزیر عشق

روز غدیر خم کشیده چله را حیدر
پرتاب کرده سوی قلب شیعه تیر عشق

جایش میان آسمان بوده ست از اول
او بوده در دنیای ما تنها، سفیر عشق

دستش که بالا رفت مردم یا علی گفتند
دستش که بالا رفت عالم شد اسیر عشق

مولای یا مولای تنها ذکر باران است
مولای یا مولای تنها راه پایان است