((  خـاطـر جـانـان  ))      از مجموعه  " به گل سفر کن "

مثـل يك ســرو خـرامــان  كـه نشينــد لب جـو           

دل مــن  گشتــه پــريشــان   بــه خيـال لب او

كاش مي گفت نگاهش به كدامين طرف است           

تــا نـگــردد نـظـر خسته ی مــا گـمشـده جــو

گفتم ای دوست مـرا درد فـراوان بـه دل است           

فــرصتــی هست كـه  ابـراز كنـم  ؟  گفت بگو

گفتم  از صحبت گـل ،  گـر نتـوان بـهـره گـرفت           

آفــريـدنـد  چـرا   ايــن  همــه    تصویـر  نـكـو

همگان رو بــه تــو آرنــد  بــه هـنـگــام نـمـاز         

تو كجا روی کنی ، گفت به هر سو ، همه سو

گفت ای اهــل نظــر ،  ديــده ی دل بـــاز گشای          

جـلــوه ي جـان بـنـگر ،  آب و گـل  روی مجـو

گفتم از خاطـر جـانــان چـه خبـر ؟  گفت بنــال          

كـه دريـن خـانـه ی خاكي ، خبری نيـست ازو 

                                                   محمد روحانی ( نجوا کاشانی )