بگذار غزل شعله کشد رنگ ببازد
در منطق این فلسفه اشراق بسوزد

ترسم بسرايد غزلي جابر ترمك
كزآتش آن ،معدن جخماق بسوزد

آفرينتان باد

قلمتان توانا ، استاد
بسیار عالیست
مرحبا
من بی تو پلنگی شده ام زخمی و وحشی
نگذار غزل را نخ میثاق بسوزد

جیران ! بخدا ایل دلم خم شده برگرد
نگذار مرا ناله ی عشاق بسوزد

دو بیتی اول بسیار زیبا بود

درود استاد عزیز و گرانقدر.............بسیار زیبا و مستحکم است.....در پناه خداوند متعال همواره موفق باشید ان شاالله تعالی
......................................................

مُرغی لبِ ساحل
با من سرودِ زندگی را خوب می خواند ؛

آری ، لبِ ساحل !

آنجا که آتشگونه ها را می ستاید شب
در من چکاوک ها سرآغازِ هزارآوازه یِ شهرند
در من چکاوک ها سرودِ عشق می خوانند ...

چون برگ ریزان ، پشتِ ابر و بادِ سرگردان
با هر فُروغی ، لاله ها معیارِ ما هستند !

آنان ؛
وقتِ سلامِ خاک
وقتِ نسیمِ شعرِ یک ادراک
در انتظارِ روزهایِ بهتری از شهرِ خاموشان
چشمانِ باران را دوباره خیس می خواهند ...

من با تو هستم ای گلِ شب بُو
پروانه هایم را دوباره یک نگاهی کن
پروانه هایم را
پروانه هایِ نازنینم را ...

............
م جعفری
...........

سلام
درودتان جناب ترمک عزیز
دستمریزاد .. موفق و پیروز باشید
ان شاء الله