درود و عرض ادب جناب طباطبایی عزیز و ارجمند
از لطف و عنایت شما سپاسگزارم
یا علی

درود و عرض ادب استاد جعفری عزیز
همراه همیشگی ام
از لطف و بزرگواری تان بی نهایت ممنونم

درود و عرض ادب
سپاس از حضورتون و بداهه خوبتون

جناب خادمیان عزیز
وزنها و قوافی و ردیف ها آزادند شعر من بداهه ای بود در گروهی در تلگرام با استفاده از یک بیت زیبای استاد شفیعی کد کنی و در بداهه ها نیز غرضی وجود ندارد و شعر حضرتعالی را هم که اینجا بیان فرمودید برای اولین بار است که می بینم و شاید آن شب ده پانزده غزل در همین وزن و ردیف و قافیه سروده شده باشد چون بازار بداهه سرایی با یک سرمشق از غزل بسیار زیبای استاد محمد رضا شفیعی کدکنی اتفاق افتاده دلیل بر این نیست که چون حضرتعالی قبلن در این وزن و ردیف و قافیه شعر سروده اید از شعر شما اقتباس یا سرقت شده باشد علاوه بر آن یک مصرع زیبا از غزل استاد فاضل نظری هم در همین وزن و ردیف و قافیه وجود دارد که قطعن قبل از شعر شما سروده شده است حتا یکی از مصراع های غزل شاعر نازک خیال دهلوی ( بیدل نیز ) در همین وزن و ردیف و قافیه وجود دارد هر سه شعر را جهت استحضار خاطر شریف در اینجا میگذارم تا خدای نکرده فکر نکنید تنها شما در این وزن ردیف و قافیه سروده اید :
محمدرضا شفیعی کدکنی

در کوی محبت به وفایی نرسیدیم
رفتیم از این راه و به جایی نرسیدیم

هر چند که در اوجِ طلب هستیِ ما سوخت
چون شعله به معراجِ فنایی نرسیدیم

با آن همه آشفتگی و حسرتِ پرواز
چون گَرد پریشان به هوایی نرسیدیم

گشتیم تهی از خود و در سیر مقامات
چون نای درین ره به نوایی نرسیدیم

بی مهریِ او بود که چون غنچه ی پاییز
هرگز به دم عُقده گشایی نرسیدیم

ای خضر جنون! رهبرِ ما شو که در این راه
رفتیم و سرانجام به جایی نرسیدیم
بیدل دهلوی :
با ما نه نم اشکی ونی چشم تری بود
لبریز خیال توگداز جگری بود
افسوس که دامان هوایی نگرفتیم
خاکستر ما قابل عرض سحری بود
دل رنگ امیدی ندمانیدکه نشکست
عبرتکده‌ام کارگه شیشه‌گری بود
چون اشک دویدیم و به جایی نرسیدیم
خضرره ما لغزش بی‌پا و سری بود
هر غنچه‌ که بی‌پرده شد آهی به قفس داشت
این‌گلشن خون‌گشته طلسم جگری بود
کس منفعل تلخی ایام نگردید
در حنظل این دشت‌گمان شکری بود
دیدیم‌که بی‌وضع فنا جان نتوان برد
دیوانگی آشوب و خرد دردسری بود
بی‌چشم تر اجزای فناییم چو شبنم
تا دیده نمی داشت ز ما هم اثری بود
دل خاک شد و عافیتی نذر هوس‌کرد
این اخگر واسوخته بالین پری بود
نیک و بد عالم همه عنقاصفتانند
بیدل خبر از هرکه‌ گرفتم خبری بود
فاضل نظری :
با من که به چشم تو گرفتارم و محتاج
حرفی بزن ای قلب مرا برده به تاراج

ای موی پریشان تو دریای خروشان
بگذار مرا غرق کند این شب مواج

یک عمر دویدیم و به جایی نرسیدیم
یک آه کشیدیم و رسیدیم به معراج

ای کشتۀ سوزاندۀ بر باد سپرده
جز عشق نیاموختی از قصه حلاج

یک بار دگر کاش به ساحل برسانی
صندوقچه ای را که رها گشته در امواج
با احترام به حضرتعالی

درود و عرض ادب جناب خادمیان عزیز و ارجمند
از لطف و بزرگواری تان بی نهایت ممنونم

سلام و عرض ادب جناب عبدالهی بزرگ منش
از لطف و عنایت حضرتعالی سپاسمندم

استاد معزز و گرامی
ممنونم از توضیح حضرتعالی
دوستانی که مرا می شناسند و بعضی از آنها در همین سایت هم حضور دارند گاهی در بداهه سرایی همزمان با 11 گروه و سایت به رقابت پرداخته ام و در طول مدتی کوتاه به اندازه یک غزل حد اقل 7 بیتی برای هرکدام نوشته ام گاهی بداهه ها را یادداشت می کنم اگر خودم از آن لذت ببرم و بیشتر اوقات هم یادداشت نمی کنم اینکه من مطلب قبلی را مرقوم کردم صرفن بخاطر بازدیدکنندگان عزیزی نوشتم که خدای نکرده این شائبه پیش نیاید که من خواسته باشم کار خودم را راحت کرده باشم هم اکنون در همین فضای مجازی صدها شعر وجود دارد از دوستانی که مرا دنبال می کنند که همه خصوصیات اشعار مرا از قبیل وزن و موسیقی و ردیف و قافیه و مضمون دارد در بین آنها شاعران بزرگی هم دیده می شوند اما چون قلبن اعتقاد دارم که وزن ها متعلق به هیچ شاعری نیست و هر شاعری مختار است بخت خود را در هر مولفه ی شعری بیازماید هیچگاه سخنی نگفته ام حتا غزلی سراغ دارم که 9 بیت سروده شده سه بیت و 4 مصرع دیگر آن بدون کوچکترین تغییر از غزلی متعلق به خودم بوده که شاید تاریخ سرایش آن به سال 80 میرسید اما حتا از مطرح کردنش هم ابا داشتم حتا جایی که دوست شرافتمندم جناب دکتر قنبری در همین مورد مقاله ارزشمندی هم ثبت کرد اعتراض کردم که نباید این مقاله را منتشر می کردید . اعتقاد راسخ دارم زبان و سبک شعری جابر ترمک با خودش قابل قیاس است و زبان دیگری هم با خودش بنابراین شعر شناسان خوب می توانند این مسئله را تشخیص دهند . چه همچنان که گفتم در این وزن عراقی / سلمان ساوجی کلیم کاشانی / شیخ بهایی و دیگران هم با همین ردیف و قافیه شعر دارند و هرکدام بدور از فن آوری های امروز مربوط به دوره و سبک خودشانند و این را عیب نمی دانم . چه اینکه این مسئله در یک جریان بداهه سرایی سرمشق دار سروده شده باشد .
به هر روی از محضر حضرتعالی عذرخواهی می نمایم اگر فرض بر جسارت فرمودید
ارادتمند شما هستم در همه حال