درود خدمت همه دوستان
کشش اولیه شعر جهت خوانش آن خود دلیل خوبی است برای شعر بودن این اثر
می خواهم از دید فنی و مهندسی شعر نکاتی خدمت شاعر عزیز عرض کنم و در نقدهای ساختارگرایانه یا تکوینی یا پدیدار گرایانه وارد بحث نشوم
به همین خاطر مجبورم بیت به بیت شعر را بررسی کنم
بیت اول: استفاده از ضمایری چون این و آن همیشه در شعر حرکت روی لبه تیغ است چون خیلی مواقع برای وزن پر کردن می آید اما اینجا اشاره به غمی دارد که برای تاکید خود شاعر غیر ضروری به نظر نمی رسد این بیت ایرادی ندارد
بیت دو: موسیقی در این شعر برجستگی خاصی دارد و تکرار دست تو ای ماه و مواردی از این قبیل در کل شعر خوانش آن را راحت و لذت بخش کرده است
بیت سه:بیت خوبی است هر چند می توانستند لبخند بزن را که همان باز کردن پنجره است را با هم ادغام می کردند و از حشو معنایی خلاص می کردند
بیت چهار:دامنه ی دامن همان بحث موسیقی در این شعر است که زیبا نشسته است
بیت پنج: پابند به اصول درست تر است تا پابند اصول ضمن اینکه جدا کردن واو از متن قبلش کاری بلاغی نیست چون ماهیت واو ارتباط است مصرع دوم تکرار معنایی همان مصرع اول است و می توانستند طور دیگری غزل را خاتمه دهند ضمن اینکه در کل از خواندن غزل لذت بردم

درود..........عالی ست

لبخند بزن ( پنجره ی بسته ) ی خود را
بگشای به روی من ِ بدجور ( هوا خواه )

در دشت دو صد گرگ و بسی گله که خسبید
در کوه پلنگی که کشد هر نفسش آه...

فرجام پلنگانه ام از دست تو مرگ است
ازدست تو اي ماه تو اي ماه تو اي ماه
زيبا ودلنشين درودفراوان

از دست تو ای ماه ! تو ای ماه ! تو ای ماه
عالی بود درود بر شما