درود و عرض ادب و احترام
از لطف بیکرانتان ممنونم
حقیر شاگرد محضر مبارکتان هستم

درود و عرض ادب بزرگوار
از لطف و بزرگواری تان سپاسمندم
تقدیم به حضور شما در این صفحه
دارم دوباره پیش شما کم می آورم
حتا برای زخم تو مرهم می آورم

آنقدر خسته ام که در این روزهای سخت
با گریه ام ادله ی محکم می آورم

از عمق چشم مست شقایق سپیده دم
بر گونه های خیس تو شبنم می آورم

پردیس سهم تو غم آئینه مال من
من از سکوت آینه زمزم می آورم

با یک نگاه ساده و با آه خسته ام
من این قبیله را به جهنم می آورم

ای قوم از نگاه شما خرد و خسته ام
دارم دوباره شعر مجسم می آورم

پائیز فصل ممتد این باغ مرده است
شاید هوای ماه محرم می آورم

از بس که پشت حضرت آدم شکسته اید
از نو به سمت آینه آدم می آورم

جابر ترمک

درود و عرض ادب و احترام
از لطف بیکرانتان ممنونم
حقیر شاگرد محضر مبارکتان هستم

درود و عرض ادب استاد جعفری عزیز

سپاس از لطف و بزرگواری تان

ممنونم

تقدیم به شما :

پروانه ها به سوختنت دل سپرده اند
آئینه ها به پیرهنت دل سپرده اند

آغوش باغ قد ترا سر کشیده اند
دستان دشت دل به تنت دل سپرده اند

یک شهر در نگاه تو خاموش و ساکت است
بر واژه واژه ی سخنت دل سپرده اند

باران گرفته قامت رعنای باغ را
گلها به غنچه ی دهنت دل سپرده اند

شاعر تر از تصور تو در رباعی ام
چشمان من به انجمنت دل سپرده اند

حالا غزل غزل به نگاه تو شاعرم
با اینکه شاعران به تنت دل سپرده اند

شمعی که در سکوت شبم آب می شوی
پروانه ها به سوختنت دل سپرده اند
جابر ترمک