که دلتنگم از این گردونه ی تکرار

هوایی سخت دلگیر است

و غم اینجا مکرّر،  دست و پا گیر است

هوا سرد است 


و جمع ِ یاس ها و نرگس و آلاله ها هم سخت خاموشند 

مرا با خود ببر بانو   ، به باغ خنده های یاس

 

به شهر چلچراغ ِ آبی ِِ احساس

به رمز ِ روشنای آب

به عرش ِِ ساده ی مهتاب

مرا با خود ببر تا عرش ِ مرغان ِ سماواتی

ببر تا قله ی سیمرغ

صدای ترجمان ِ روشن ِ باران اذان ِ صبح می گوید

و در آویزه های صبح می روید

مرا با خود ببر بانو از این مرداب ِ خاموشی .............

اکرم بهرامچی

تقدیم به ساحت پاک و مقدس حضرت فاطمه(س)