در خیابانهای صوفیا قدم می زنم
به تو فکر می کنم پسرم
به تو که فرسنگها آنسوتر
در جزیره گرممان در خلیج همیشگی فارس،
در مدرسه ،در خانه،در حیاط
در جایی
دور از من ایستاده ای
و می دانم که به من فکر می کنی
می دانم
این را حس مادری ام می گوید
حس غریب مادری
وقتی پسرش
دخترش
فرزندش به او فکر می کند
از دورترین نقطه دنیا هم
طناب نامرئی میان دلهایشان کشیده می شود
دلتنگی مگر چیست؟
غیر از کشیده شدن همین طناب نامرئی
فشرده شدن دل
در میان این گره
اصلا دل مگر چیست؟
همین اشکی که دور از تو این نامه را خیس می کند
همین شعری که دوری ات را گلایه می کند
همین مادری که در خیابان های صوفیا قدم می زند
و به تو فکر می کند.
صوفیا
شهر گلهای سرخ و لبخند
صوفیا
شهر لاله ها و مرغان خوش آوا
حالا خیابان های صوفیا هم
مثل خیابانهای کرج و تهران
خیابانهای کیش و اکلند
شعرهای عاشقانه من را شنیده اند
عاشقانه های مادری شاعر
برای
تنها پسرش
ماهان
نغمه مستشارنظامی
I am walking the streets of Sofia
While I'm thinking about you
my son
You are thousands of miles far from me,
you are standing somewhere on our warm Island in the Persian Gulf.
you are standing in the yard,at school,in the house...
you are standing somewhere and thinking about me,I bet!
This is my Maternal instinct that lets me know when you are thinking about me,wherever I am.
This strange maternal instinct never leaves a mother's heart
When her son,
her doughter,
her child is thinking about her
She would feel
no matter how far from each other
An invisible rope twists between their hearts
it twists more and more,
and they feel it's presure
on their hearts
on their emotions
on their lives
What is the meaning of missing someone
unless you feel this presure on your heart
What is the heart
unless these tears which are wetting this letter
unless this poem which woes to be far from you
unless this mother that is walking Sofia's Streets and thinking of you
Sofia
the city of roses and smiles
the city of tulips and nightingles
nowadays
the streets of Sofia
like the streets of Karaj and Tehran
like the streets of Kish and Auckland
would know about our love's poems
they heard all the poetry that I wrote to you
all those maternal poems which I wrote
for my only son
Mahan