همه را غیر تو ای کاش رها می کردم

کاش یک بار فقط کار بجا می کردم

پیش من بودی و من بودم و تو! می بایست

حَقِّ لب های تو را خوب ادا می کردم!

در من انگار کسی میل به آغوشت داشت

عقل می گفت حرام است و حیا می کردم

باید از جاده ی زیبای تنت می رفتم

راه را کاش که از چاه سوا می کردم

عطرت افتاد به جانم! تو نمی دانی که

در خیالم چه گذشته ست و چه ها می کردم!

دست من بود به خونخواهی عشقت بی شک

عقل را یک تنه از ریشه جدا می کردم

کاش پیچک شده بودم به تو می پیچیدم

جایش اما همه ی عمر صفا می کردم

هرچه باریدم و گفتم تو فقط خندیدی

داشتم سُفره ی دل پیش تو وا می کردم!

محمد فرخ طلب فومنی

از مجموعه غزل طُرّه های باد(نشر آنیما)

کانال اشعار

اینستاگرام