سلام ، با عرض تبریک میلاد زهرای بتول (س) ، و سال ِنو ؛ اینهم پاسخی الکن تر از بداهه به سؤال مطروحه ی ( مادر! چه می کردی اگر تو جای من بودی؟ ) اگر من جای تو بودم ؟ ... : پدر بودم ! ز رنج حمل حاصل از تولدها به در بودم ! عصاره یی ز جان خود به هر لحظه نمیدادم نه در فکرش همیشه غافل از پا تا به سر بودم گمان شب نمی کردم به روز و نیمروزِ آن به فکر حفظ فرزندم ، به هر لحظه ، ز شر بودم تمام بانگ و فریاد خروسان هیچ هیچم بود نه در نزدیکی خر با صدای عرٌ و عر بودم نه یک دلبسته و بسته به یک گهواره ی نوزاد برای خود جلالی داشتم ، با جاه و فر بودم به خوابی خوش ، چنان راحت و بی پروا به هر شوری و شرٌی گوئیا من کور و کر بودم به فکرآفت واگیر دار شهر خود ؟ هرگز ! نه در بیم قرابتهای مهمانان گر بودم ... برایر خود فراغت داشتم هرشب ،به هر لحظه به روی یک پتو ، چمباتمه چون حاجیلر بودم به اوقات مریضی فلان نوزاد یا بچٌه به روی بستری از پر ، به خواب خوش دمر بودم چه میداند کسی شاید به شغل کرم ابریشم به فکر نان شب یک کارگر یا پیله ور بودم بدینصورت به دور از نق زدنهای فلان کودک رها از منزل و در راه یا آنکه سفربودم * ببخشایید ؛ همه شوخی است ، دروغ 13 باشد ! چرا که گر پدر بودم به وجدان دادور بودم و بعد از تو تمام قلب خود را هدیه میکردم به فرزندم ! برایش گوهر ی بودم ، و زر بودم نصیب من نگشته مادری در چرخه ی تقدیر چرا که « مشی الله تعالی » من پسر بودم * درودت باد ای مادر که من هرگز ندانستم چگونه در بحور عشق تو در شور و شر بودم ببخشید که بداهه ای است چون عکس فوری بدون روتوش ، ویرایش ، و پیرایش ، و فاقد هرگونه شیله پیله ! .

زهرا اگر زیباترین الگوی مادرهاست مادر! تو زهرایی ترین زهرای من بودی بسیار زیبا